ADAMAS

I.

ADAMAS

Graece, Α᾿Ϛάμας, de variis dicitur. De ferro, et lapide Cyprio, uti vidimus; de auri nodo ac flore, seu spuma: De lapide galactite, quô Magi olim vel Deos evocabant, vel Manes eliciebant; item quô Deorum mentem inflectebant et pacatam hominibus corum que sacrificiis reddebant: quem proin ἀναγκίτην et ας᾿δάμαντα appellatum Orpheus scribit:

Τὸν ῥαπαλαςγενέες μεν ἀναγκίτην ἀδάμαντα

Κλεῖον, ὅτι γνάμπτει μακάρων νόον, ὄφρα θυμλὰς

Α᾿ζόμενος ἐθέλωϚιν ἐπιχθονίους ἐλεάιν..

Quem veteres quidem anancitem adamantem

Vocabant, quoniam. inflectiz Beatorum mentem, ut fucrisicia

Aspicientes velint terrigenarum misereri.

De herba quadam summae in Veterum itidem Magiâ efficaciae, ut quâ admotâ, Leones hiatu laxô resupinari, scribit Plin. l. 24. c. 18. quae hanc ob causam adamantis dicta. De gemmaimprimis principe, quam non inter gemmas solum, sed etiam in rebus humanis, maximum pretium habere scribit Plin. l. 37. c. 4. proxim um margaritis, tertium smaragdis olcum tribuens. Alios tamen primas margaritis, secundas adamantibus, tertias smaragdis, opalis, carbunculis, topaziis, concedere, notat Salmas. ad Solin. p. 239. Eius eximium ac praestantissimum genus in crystallo, secundum et illi proximum in auro nasci, dicitur Solino ubi supra: Sed fallitur, Plinium non satis asiequutus, qui cum scripsisset, optimum gemus adamantis in auri metallis nasci, mentionem subicit Indici, non in auro nascentis, sed quadam crystalli cognatiene. Ubi non crystallum matricem adamantis, sed nascendi saltem modô et facie crystallo similem esse Indicum hunc adamantem, docet, docet. namque et inter cautes nascitur et colore translucidô et laterum sexangulô mtore in mucronem turbinatus est, ut crystallus. Alias totô orbe divisis regionibus nascuntur et temperaturâ in totum diversis. Crystallus in rigentibus locis, glacie mulsis anuis duratâ firmatur; Adamas calidis regionibus, et intra biennii spatium, quod mirabile est, persicitur. In India, quae adamantum patria est, crystallus non invenitur: In Scythia contra Crystallum ferente, nullus Adamas etc. Sed nec in aurifodinis reperti adamantis, nllus Veterum meminit: et Diodor. qui l. 3. multis exponit rationem fodiendi auri, et lavandi, et molendi, et coquendi, quae in ςρυσωρυχέιοις Aegyptiis vigebat, ad confinia Arabiae et Aethiopiae, adamantem, in illis auri metallis inveniri, nullo verbô prodidit, vide quae de his haber Tavernier in suo Itiner. Indiae. Hodie Indi magni faciunt Adamantes de Rupe veteri cognominatos, praecipue quos Natura perfecit, nultâ arte politos: Naifes, quasi Nativos iis dictos: quis enim ambigere queat, quin ex Latino dictio illa descenderit. Vide quae de gemmarum hac nobilissima Salmas. habet ad Solist. passim, ubi Adamantes Indicos invictos esse igni, hinc ἀσήπτους Diodoro appellatos, at durissimum hunc lapidem in minutissimum conteri puiverem, addit.

II.

ADAMAS

a Cotye, Thraciae Rege, puer testes exsectus, ob quam iniuriam, postea grandior factus, ab eo defecit. Aristot. Pol. l. 5. c. 10.

III.

ADAMAS

fluv. in sinu Gangetico. Ptol.